Van bezit naar gebruik
De trend ‘van bezit naar gebruik’ heeft geleid tot een groeiende populariteit van de propositie ‘product-als-dienst’. Dit betekent dat het product of object niet sec verkocht wordt, maar dat de leverancier het product ter beschikking stelt van de gebruiker gedurende een bepaalde termijn, doorgaans 12 tot 60 maanden.
In de automobielwereld is het model product-als-dienst wijd verspreid, een groot deel van de bedrijfsmatig ingezette auto’s worden geleast, en zijn dus niet in eigendom bij het bedrijf. Ook in de copier-wereld is de omslag ‘van bezit naar gebruik’ al decennia geleden ingezet. Bedrijven willen gebruik maken van de dienst printen-copiëren-scannen, niet zozeer eigenaar zijn van het apparaat (copier, printer) dat dit mogelijk maakt. In deze twee sectoren spelen leasemaatschappijen een essentiële rol in het financieren van de objecten, zodat het niet de fabrikant of leverancier is die de objecten in de boeken neemt, maar een leasemaatschappij.
Ook in andere dan hogergenoemde sectoren wint het product-als-dienst model aan belang. Zo heeft een producent van ecologisch duurzame verlichting zijn business model geherdefinieerd als: ‘het ter beschikking stellen van licht’. De gebruiker rekent af in maandtermijnen – en profiteert daarbij meteen van de elektriciteitsbesparing – maar is geen eigenaar van de lampen zelf.
Typisch in dit model is dat naast het ter beschikking stellen van het product ook andere diensten worden geleverd, zoals onderhoud (maintenance), repair, fix or replace, verzekeringen, en zelfs project management, implementatie management en engineering.
Een belangrijke drijfveer in hoofde van de eindgebruiker is ‘flexibiliteit’: hij wil zich voor bepaalde bedrijfsmiddelen niet vastleggen voor de lange termijn, en wil zijn kosten zoveel mogelijk variabel maken. Dat maakt budgetteren makkelijker. In lijn hiermee maken ‘pay-per-use’ modellen steeds meer opgang. De eindgebruiker betaalt voor het gebruik, bijvoorbeeld uitgedrukt in draai-uren van een machine of een heftruck.