Hoe werkt leasen in Nederland?
Leasing werd in Nederland geïntroduceerd in de jaren ’60 van de vorige eeuw en kwam overgewaaid uit de Angelsaksische wereld. Dat heeft voor gevolg dat men in leasingland Engels spreekt, de meeste termen zijn niet vertaald of vertaalbaar. Strikt genomen is ‘lease’ te vertalen als ‘huur’, maar de juridische betekenis van ‘huur’ zoals in het BW opgenomen dekt toch niet de volledige lading van het begrip ‘leasing’. Leasing komt als rechtsfiguur niet voor in het BW, wat voor gevolg heeft dat partijen een relatief grote vrijheid hebben in het bepalen van hun contractuele verhoudingen. Dit heeft voor gevolg dat iedere leasemaatschappij een eigen set aan documentatie heeft ontwikkeld en dus dat er een grote variëteit is in leasevormen.
Soms wordt verdedigd dat leasing een overeenkomst is van eigen soort of een gemengde overeenkomst. Wat hier ook van zij in de praktijk ontkomen wij er niet aan om per individuele overeenkomst te gaan beoordelen of er sprake is van een operational leaseovereenkomst (lees huurovereenkomst) of van een financial leaseovereenkomst, (lees huurkoopovereenkomst). Ook in de rechtspraak wordt steeds aansluiting gezocht bij de bovengenoemde bestaande rechtsfiguren die geregeld zijn in het Burgerlijk Wetboek.
Toch laat de overheid leasing niet links liggen. Zo heeft het Ministerie van Financiën een aantal regelingen uitgewerkt die gelden als wet:
- de Leaseregeling, inzake de definitie van operationele leasing (vs. financiële)
- de Aankoopfinancieringsregeling inzake de toepassing van de meldingplicht voor leasemaatschappijen voor bodemzaken
- het BTW Besluit inzake de toepassing van omzetbelasting op leasetransacties
Daarnaast is de wetgeving inzake voorkomen van witwassen en terrorismefinanciering alsook de wetgeving inzake gegevensbescherming algemeen van toepassing, dus ook op leasemaatschappijen.